H Marina Bychkova γεννήθηκε στη Σιβηρία, και έζησε εκεί μέχρι τα δεκατέσσερά της χρόνια, οπότε οι γονείς της αποφάσισαν να μεταναστεύσουν από τη Ρωσία στον Καναδά. Το πάθος της για να κατασκευάζει κούκλες άρχισε να εμφανίζεται όταν ήταν μόλις έξι ετών.
Η Marina σπούδασε Καλές Τέχνες στο Emily Carr Institute of Art and Design, στο Vancouver του Καναδά, και πριν τελειοποιήσει την ικανότητά στην κατασκευή κούκλας, ειδικεύτηκε στη δημιουργία κοσμημάτων.
Δεν της αρέσουν καθόλου οι συνηθισμένες τεχνικές και οι προσωπικές της δημιουργίες εκφράζουν μια εντελώς νέα ιδέα που προκαλεί τη γενικώς αποδεκτή νοοτροπία για το «τι πρέπει να είναι μια κούκλα». Μια από τις εικονοκλαστικές της ιδέες είναι πως οι κούκλες πρέπει να είναι και γυμνές, αλλά με έναν τρόπο που ισορροπεί ανάμεσα στη σεμνότητα και σ’ αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί σεξουαλικά προκλητικό. Στις παραμυθένιες της δημιουργίες, η Marina συνδυάζει τις προκλητικές της απόψεις σχετικά με τη μυθολογία με τους ενίοτε σκοτεινούς στοχασμούς της για την ανθρώπινη φύση. Όμως εδώ ας μας γράψει η ίδια η καλλιτέχνης για τη ζωή και τα έργα της:
«Η ανάγκη να κατασκευάζω κούκλες μού δημιουργήθηκε σαν ένα δυνατό κάλεσμα όταν ήμουν έξι ετών. Από παιδί ακόμα, αισθάνθηκα πως οι κούκλες που παράγονταν μαζικά ήταν πολύ μέτριες και ανέμπνευστες, και πως εγώ μπορούσα να δημιουργήσω κάποιες άλλες, πιο όμορφες, τουλάχιστον για τα δικά μου μάτια. Μεγαλώνοντας, αυτή η απογοήτευσή για τις συνηθισμένες κούκλες έγινε πολύ πιο δυνατή καθώς ενισχύονταν από τις απόψεις που αποκτούσα για τη θηλυκή ομορφιά – αυτές τις απόψεις που εκφράζω σήμερα μέσα από τις δικές μου κούκλες.
»Ένα ιδιαίτερο σημείο προσοχής για μένα, δεν ήταν μόνο η ζωντανή άρθρωση του σώματος, αλλά και η όμορφη ισορροπία ανάμεσα στη λεπτότητα και τη λειτουργικότητα μιας κούκλας.
»Στην αρχή, λοιπόν, το μόνο που ήθελα ήταν απλά κάποια όμορφα παιχνίδια για να παίζω, αλλά σύντομα το πάθος μου για τις κούκλες πήρε μια ιδιαίτερη μορφή, και έτσι, όταν ήμουν δέκα χρονών, σταμάτησα να παίζω τις κούκλες με τις φίλες μου, καθώς το πιο συναρπαστικό παιχνίδι ήταν πια για μένα το να σχεδιάζω και να κατασκευάζω τις δικές μου. Μάλιστα, εκείνη την εποχή άρχισα να πουλάω κούκλες που κατασκεύαζα από χαρτί στις συμμαθήτριές μου στο Δημοτικό.
»Βέβαια, η ιδέα ότι θα μπορούσα να κάνω καριέρα κατασκευάζοντας κούκλες μού ήρθε όταν ήμουν εικοσιπέντε, και μετά από τρία χρόνια σπουδών στη Σχολή Καλών Τεχνών. Και όταν κάποτε χρειάστηκε να σκεφτώ για ένα έναν εμπορικό τίτλο για τις κούκλες μου, αποφάσισα να τις ονομάσω “Enchanted Doll”, επηρεασμένη από το ομώνυμο διήγημα φαντασίας του Paul Gallico, στο οποίο μια νεαρή γυναίκα κατασκευάζει κούκλες με τόσο πάθος και τόση αγάπη, που αυτές μαγεύουν τους ανθρώπους με την πρώτη κιόλας ματιά, αιχμαλωτίζοντας τις αισθήσεις και τη φαντασία τους με τη λεπτότητα και τη γεμάτη ζωντάνια ομορφιά τους. Και αυτός είναι και ο δικός μου σκοπός:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου