Ο… διαστημικός Βούδας!

Μια παράξενη είδηση κάνει σήμερα τον γύρο του κόσμου. Εδώ, όπως δημοσιεύτηκε από την ιστοσελίδα της εφημερίδας Έθνος, με τον τίτλο:   

Ο Βούδας από το Διάστημα!

Το πρώτο στον κόσμο «διαστημικό» άγαλμα (την εικόνα του οποίου βλέπουμε πιο πάνω), κατασκευασμένο από μετεωρίτη που εκτιμάται ότι έπεσε στα σύνορα Σιβηρίας – Μογγολίας πριν από περίπου 10.000 – 20.000 χρόνια, ανακάλυψαν Γερμανοί ερευνητές. Μάλιστα, το εν λόγω βαρύ μεταλλικό άγαλμα βουδιστικού θεού φέρει στο στήθος του μια σβάστικα (που αρχικά ήταν ασιατικό πνευματικό σύμβολο) και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από τους Ναζί.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Έλμαρ Μπούχερ του Ινστιτούτου Πλανητολογίας του Πανεπιστημίου της Στουγκάρδης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό πλανητικής επιστήμης και μετεωριτών Meteoritics & Planetary Science, εκτιμούν ότι ο γνωστός και ως «Σιδερένιος Άνθρωπος» απεικονίζει κάποιον βουδιστικό Θεό, πιθανώς τον Βαϊσραβάνα.

Δημιουργήθηκε μεταξύ του 8ου και του 10ου αιώνα, μάλλον από τον πρωτοβουδιστικό θιβετανικό πολιτισμό των Μπον, ενώ κατέληξε στη Γερμανία μετά από μια αποστολή που έκανε το 1938-39 στο Θιβέτ ο επιφανής ναζιστής ζωολόγος και εθνολόγος Ερνστ Σέφερ, ο οποίος είχε σταλεί στην περιοχή για να ανακαλύψει τις ρίζες των Αρείων. Η ύπαρξη της σβάστικας πάνω στο άγαλμα προφανώς αποτελούσε ισχυρό κίνητρο για την «απαλλοτρίωσή» του από τους Ναζί.

Το άγαλμα, που έχει ύψος 24 εκατοστών και βάρος 10,6 κιλών, είχε γρήγορα καταλήξει στα χέρια κάποιου ιδιώτη συλλέκτη, ενώ το 2009 άλλαξε χέρια σε μια δημοπρασία, οπότε πλέον κατέστη δυνατό να μελετηθεί για πρώτη φορά επιστημονικά. Οι ερευνητές είχαν την ευκαιρία να αναλύσουν δείγματα από το εσωτερικό του, που έχει υποστεί λιγότερη φθορά και «μόλυνση» σε σχέση με την εξωτερική επιφάνεια.

Έτσι, διαπίστωσαν ότι το πολύ σκληρό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο, προέρχεται από μια σπάνια κατηγορία σιδηρούχων διαστημικών πετρωμάτων (τους αταξίτες μετεωρίτες), που επίσης περιέχουν μεγάλη ποσότητα νικελίου. Ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα γνωστός μετεωρίτης, ο «Χόμπα» της Ναμίμπια, είναι ένας αταξίτης μετεωρίτης που ζυγίζει πάνω από 60 τόνους.

Η γεωχημική ανάλυση του διαστημικού αγάλματος του «Σιδερένιου Ανθρώπου» έδειξε ότι έχει μεγάλη συγγένεια με μια πληθώρα διασκορπισμένων διαστημικών βράχων που βρίσκονται στα σιβηρο-μογγολικά σύνορα, στο λεγόμενο μετεωρικό πεδίο Τσίνγκα, όπου από το 1913 μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί τουλάχιστον 250 θραύσματα μετεωριτών ποικίλων μεγεθών.

Διάφοροι πολιτισμοί, σύμφωνα με τον Μπούχνερ, κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιήσει σίδηρο από μετεωρίτες για να φτιάξουν όπλα ή κοσμήματα, ενώ άλλοι λαοί (στη Γροιλανδία, την Αυστραλία κ.α.) έχουν λατρέψει τους μετεωρίτες. Ακόμα και το σημερινό επίκεντρο λατρείας των απανταχού μουσουλμάνων, ένας μαύρος λίθος στη Μέκκα της Σαουδικής Αραβίας, πιστεύεται ότι είναι ένας μετεωρίτης.

Όμως είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτεται ένα ολόκληρο άγαλμα με διαστημική προέλευση, οπότε, όπως εκτιμούν οι γερμανοί ερευνητές, η αξία του είναι μάλλον ανυπολόγιστη.

*****   ~*~     *****   

Βαϊσραβάνα:

ο Προστάτης μιας Ουτοπίας

Αυτή ήταν η είδηση που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Έθνους. Όμως ποιός είναι αυτός ο θεός με το εξωτικό όνομα που αναπαριστά αυτό το άγαλμα από μετεωρίτη;
Ο Βαϊσραβάνα είναι μια θεότητα που η Βουδιστική και Ταντρική παράδοση αποκαλούν «Φύλακα της Βόρειας Κατεύθυνσης», καθώς θεωρούν πως ο οίκος του είναι «το βόρειο τεταρτημόριο της ανώτατης βαθμίδας του κατώτερου μισού του μυθικού όρους Σουμερού».

Εντάξει, το ξέρω πως αυτό ακούστηκε κάπως… πολύπλοκο, και νομίζω πως εδώ αξίζει να προσπαθήσω να το εξηγήσω κάπως καλύτερα:

Σύμφωνα με τη βουδιστική κοσμολογία, το Σουμερού είναι «το κεντρικό βουνό της Γης» και παράλληλα η κλίμακα για την άνοδο σε κόσμους ανώτερων επιπέδων  ή και η πύλη για το πέρασμα σε κόσμους παράλληλων διαστάσεων. Ετυμολογικά, το κανονικό όνομά του είναι Μερού, στο οποίο προστίθεται το πρόθεμα «σου» που σημαίνει «έξοχο» ή «περίφημο». Σουμερού, λοιπόν, είναι «Το Περίφημο Μερού».

Το Σουμερού των Βουδιστών και των Ταντριστών σχετίζεται με το όρος Μερού της Ινδουιστικής παράδοσης, το οποίο αποκαλείται όχι μόνο «κέντρο της Γης» αλλά και «κέντρο ή άξονας όλων των φυσικών, μεταφυσικών και πνευματικών συμπάντων».

Αν και ορίζεται ως «το όρος στο κέντρο του κόσμου», το Μερού δεν αντιστοιχεί με κάποιο πραγματικό βουνό, όπως συμβαίνει με την περίπτωση του δικού μας Ολύμπου, αλλά θεωρείται ως ο ομφαλός ή και ο «άξονας του Κόσμου» από τον οποίο υψώνεται ένας πολυεπίπεδος ή πολυδιάστατος κόσμος που κατοικείται από θεούς και ημίθεους. Σύμφωνα με την παράδοση, το ύψος του είναι 84.000 γιοζάνας, που σημαίνει περισσότερο από 1.000.000 χιλιόμετρα. Αυτή η αναφορά είναι μάλλον συμβολική και απλά θέλει να υποδηλώσει πως το ύψος του Μερού είναι… τεράστιο. Άλλωστε, οι μύθοι και οι αναπαραστάσεις του Μερού αποτελούν κώδικες που αναφέρονται σε έναν διαστημικό χάρτη ολόκληρου του ηλιακού μας συστήματος! Για την ακρίβεια, το Μερού είναι ο άξονας του ηλιακού μας συστήματος και παράλληλα μια κλίμακα που τα επίπεδά της περιλαμβάνουν τους γνωστούς μας πλανήτες αλλά και τα άγνωστα αιθερικά βασίλεια ενός πλήθους θεϊκών οντοτήτων. Το Μερού αντιστοιχεί με το Υγκντραζίλ, δηλαδή με το Κοσμικό Δένδρο των Βίκινγκς αλλά, βεβαίως, και με το Δένδρο της Ζωής των Καμπαλιστών.

Ο χάρτης του Μερού συνήθως παριστάνεται με τη μορφή μιας μαντάλα. «Μαντάλα» στα σανσκριτικά σημαίνει «κύκλος», και στην Ινδουιστική και Βουδιστική ιερή τέχνη τέτοια κυκλικά σχέδια χρησιμοποιούνται συχνά, έχοντας συμβολική και τελετουργική σημασία. Κάθε μαντάλα που παριστάνει το όρος Μερού χωρίζεται σε τέσσερα μέρη (τεταρτημόρια) που αντιστοιχούν στις τέσσερις κατευθύνσεις του ορίζοντα. Σύμφωνα με τη Βουδιστική παράδοση, οι τέσσερις κατευθύνσεις προστατεύονται από τέσσερις θεούς, εκ των οποίων ο ένας, ο  «προστάτης του Βορά», είναι ο Βαϊσραβάνα.

Ο Βαϊσραβάνα, που συχνά παριστάνεται με κίτρινο ή χρυσό πρόσωπο, λογίζεται και ως θεός του πλούτου και της καλοτυχίας. Εδώ σκέφτομαι πως αυτός ο θεός του Βουδισμού και του Ινδουϊσμού, αντιστοιχεί με τον αρχάγγελο Ουριήλ, τον προστάτη του Βορά, σύμφωνα με την εβραϊκή αλλά και τη δυτική μυστικιστική παράδοση. Ουριήλ σημαίνει «ο Θεός είναι Φως», και κατά μια «παράξενη σύμπτωση», ο Βαϊσραβάνα, εκτός από Προστάτης του Βορά, θεωρείται και Φορέας του Φωτός…

Ανάμεσα στις εξουσίες του Βαϊσραβάνα είναι και η ηγεσία των Γιάκσας, μιας μυστηριώδους φυλής που κατοικεί στις βόρειες πλαγιές του Σουμερού. Οι Γιάκσας παριστάνονται άλλοτε ως αγγελικά όντα και άλλοτε ως χθόνιοι νάνοι, προστάτες των ορυχείων και των θησαυρών, αλλά και γενικά της άγριας φύσης, και στη δεύτερη από αυτές τις εκδοχές μοιάζουν πάρα πολύ με τους δικούς μας Καβείρους καθώς και με ορισμένα ξωτικά της Ευρωπαϊκής παράδοσης.

Επίσης, ο Βαϊσραβάνα είναι ο θεός προστάτης της Ούταρα~Κούρου, μιας παραδείσιας χώρας που βρίσκεται στο βόρειο τεταρτημόριο της μαντάλα του Σουμερού και μοιάζει να υπάρχει στα σύνορα ανάμεσα στον δικό μας κόσμο και τον κόσμο μιας άλλης, παράλληλης πραγματικότητας.

Η χώρα του Ούταρα~Κούρου είναι για τους Ινδούς κάτι σαν το Ελ Ντοράντο των Ισπανών, ένας μυθικός αλλόκοσμος γεμάτος πλούτο από τον οποίο, μάλιστα, κάποιες φυλές μετανάστευσαν κάποτε στον δικό μας κόσμο και πλέον… ζουν ανάμεσά μας.

Στο περίφημο ινδικό έπος Μαχαμπαράτα, η Ούταρα~Κούρου αναφέρεται ως «χώρα των ξωτικών» και ως «η υπέρτατη διαμονή των ευλογημένων ψυχών» καθώς και ως «το αναπαυτήριο των Ξατρίγιας (πολεμιστών) που έπεσαν ηρωικά στη μάχη» (ένας τόπος που μπορεί να θεωρηθεί αντίστοιχος με τη Βαλχάλα των βορειοευρωπαϊκών μύθων).

Στο Άντι Πάρβα, δηλαδή στο πρώτο βιβλίο της Μαχαμπαράτα, αναφέρεται πως οι πολίτες της Ούταρα~Κούρου δεν γερνούσαν ποτέ, και ζούσαν σε ένα καθεστώς απόλυτης ελευθερίας και ισονομίας, αλλά και –πράγμα ανήκουστο και εντελώς αδιανόητο για εκείνη την εποχή– χωρίς να έχουν βασιλιά. Όμως, ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν ότι, ενώ είχαν το έθιμο του γάμου, αυτό δεν εμπόδιζε τους άνδρες και τις γυναίκες να κάνουν ελεύθερα έρωτα όταν το επιθυμούσαν και με όποιον επιθυμούσαν, και ότι αυτό όχι μόνο δεν θεωρούνταν αμαρτία, αλλά, αντίθετα, ως μια μεγάλη ευλογία από τους ίδιους τους θεούς και τους ουράνιους διδασκάλους (Σίντις), καθώς η ελευθερία στον έρωτα ήταν «το πιο καθαγιασμένο έθιμο της αρχαιότητας»…

Ο Βαϊσραβάνα, λοιπόν, είναι το πνεύμα που προστατεύει εκείνη τη χώρα που οι Ινδοί περιέγραφαν ως μια ταντρική ουτοπία. Και αυτός ήταν ο ένας  λόγος που παρουσίασα εδώ αυτήν την είδηση. Ο άλλος λόγος είναι πιο προσωπικός και έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτή η είδηση για τον «Βούδα από το Διάστημα» έκανε τον γύρο του κόσμου ακριβώς την ημέρα που άρχισα να αναζητώ στοιχεία για ουτοπικές χώρες και πολιτείες που αναφέρονται στην Ινδική μυθολογία - μια συγχρονικότητα που μου έδειξε για ακόμη μια φορά πως όταν κάποιος αναζητά πραγματικά έντονα κάποια γνώση ή πληροφορία, συχνά αυτή έρχεται για να φανερωθεί  μπροστά του από μόνη της...

Αν και «Φορέας της Καλοτυχίας», ο Βαϊσραβάνα τελικά δεν έφερε καμία τύχη στους Ναζί. Άλλωστε, η σβάστικα που φέρει στο στήθος του είχε αντίθετη φορά από τη δική τους. Και πάω στοίχημα πως εκείνοι που πήραν το εν λόγω άγαλμά του από το Θιβέτ, και οι οποίοι ήταν μέλη της περιβόητης Αhnenerbe, πρέπει να ήξεραν πάρα πολύ καλά τι σήμαινε αυτή η διαφορά…